Levensmanagement voor dummies

Abraham Lincoln schijnt ooit gezegd te hebben: "Ik interesseer me niet voor het geloof van iemand als zijn hond en kat er niet gelukkiger door zijn." Lincoln had het waarschijnlijk over hypocrisie (zoals de vader die zegt zijn kinderen belangrijk te vinden maar er nooit tijd mee doorbrengt, de baas die zegt dat integriteit een van zijn kernwaarden is maar zijn medewerkers onder druk zet de verkoopcijfers in een rapport "aan te passen" zodat hij een betere indruk maakt bij zijn superieuren, de heilige die onthechting van wereldse goederen bepleit maar zelf een verzameling Rolls Royces aanlegt), maar één ding is me altijd aan deze uitspraak opgevallen: Lincoln had het in plaats van over geloof ook over kennis kunnen hebben.

Vooral om relatie-experts heb ik zelf vaak gegniffeld. Tracey Cox, relatie-expert met verschillende boeken op de markt, heeft zelf nog nooit haar "soulmate" gevonden, en John Gray, auteur van de populaire "Mannen zijn van Mars, vrouwen van Venus"-boeken heeft zelf ook nogal wat relatieproblemen achter de rug, ook in tijd dat hij therapeut was! Nu zal ik niet zeggen dat ik een relatie heb, maar ik zal zeker niet durven te zeggen dat ik er een expert in ben! Idem geldt voor alle goeroes die jou vertellen hoe je rijk kan worden - terwijl zij alleen maar rijk zijn omdat mensen hen betalen om te horen hoe ze rijk kunnen worden! De vroege dood van een beroemde Nederlander die een magnetische "gezondheidsarmband" promootte heeft dat product ook logischerwijs geen goed gedaan.

Nu speelt toeval natuurlijk altijd een rol (een fanatieke jogger kan onder een auto komen of een aangeboren zwak hart hebben), maar over het algemeen is het goed om mensen een beetje te wantrouwen die jou vertellen hoe je iets succesvol kunt doen - maar het zelf niet succesvol schijnen te doen. Ikzelf bijvoorbeeld ben altijd wat skeptisch als ik naar gestresste tijdsmanagementsexperts luister.

Maar die kritische houding mag ik ook wat vaker op mezelf toepassen. Een paar maanden geleden leek ik eindelijk de oplossing te hebben gevonden voor het afschrijven van mijn proefschrift. Ik dacht er zelfs over om daar een lezing over te geven aan mijn worstelende mede-promovendi. Ik had door uitgebreid experimenteren (en HEEL veel mislukkingen) uiteindelijk het volgende programma bedacht, dat iedereen in zeven dagen van uitsteller tot een min of meer productief persoon zou kunnen maken.

1) kies er elke dag voor iets te doen waar je een goed gevoel van krijgt - al is het maar 5 minuten werk. [In mijn geval is dat mijn blog, omdat ik zo mijn kennis en gedachten met anderen kan delen]

Als je die ene taak volbracht hebt, mag je wat mij betreft de rest van de dag computerspelletjes spelen. Maar er is een kans dat je je na 1, 2 of vier dagen (of gelijk!) al zo goed voelt dat je wel meer wilt doen. Doe dan de tweede stap:

2) kies je belangrijkste taak, en ga daar aan werken, volgens de "doe het niet"-methode. Dat betekent: zeg bijvoorbeeld "ik ga niet aan mijn proefschrift werken, ik ga alleen maar mijn computer opstarten, ik ga niet aan mijn proefschrift werken, ik ga alleen maar de "proefschrift"-folder aanklikken..."

Met de "doe het niet"-methode heb je opnieuw een hindernis overwonnen. Misschien gaat alles nu gladjes... misschien ook niet. Voor de onvermijdelijke desillusie van "ik heb de hele dag aan mijn proefschrift gewerkt, en ik heb nog maar vier pagina's af" is er dan nog een derde methode:

3) richt je op handelingen, niet op resultaten. Oké: resultaten zijn belangrijk. Maar bij de meeste dingen in het leven krijg je ze niet meteen. En het is natuurlijk goed om af en toe te kijken of je wel erg efficient handelt. Maar verreweg het belangrijkste is: tel gewoon hoeveel tijd je hebt gewerkt, en geef jezelf daar een compliment voor. Al heb je maar een kwartier aan je proefschrift gewerkt, zeg tegen jezelf: "Ik heb een kwartier aan mijn proefschrift gewerkt vandaag! Joepie!" (dus niet: ik heb 15 uur en 45 minuten niet aan mijn proefschrift gewerkt, of "ik heb maar 1 pagina doorgelezen). Tel je inspanning!

Dat klinkt allemaal misschien mooi. En het werkte ook 6-7 weken redelijk goed voor me. Maar daarna was er weer een instorting. Wat was er misgegaan?

Het basale probleem was dat ik steeds ontevredener werd over mijn vooruitgang (ik werkte hard, maar had weinig resultaten, een bekend fenomeen met proefschriften). En ik begon strengere doelen aan mezelf te stellen ("ik wil morgen 6 uur aan mijn proefschrift werken"). En als ik dan faalde, werd ik moedeloos en ging helemaal niets meer doen. Kortom: ik was de derde regel vergeten.

Mijn project voorlopig is dus uitvinden hoe ik de derde regel kan verfijnen en aanscherpen en nog meer "Eric-Wubbo-bestendig" maken. In elk geval, zoals met deze post zichtbaar is, ben ik weer begonnen met de eerste regel. Doe elke dag iets waar je blij van wordt... Laten we de komende dagen kijken wat er verder van mijn goede voornemens terecht komt...