Vandaag zag ik dat ik 99 stukken had geschreven voor dit blog. Meer dan ik in de hele rest van mijn leven geschreven heb aan columns, puzzels, opiniestukken, wetenschappelijke artikelen, verhalen en musicals! Tijd om heel even stil te staan vóór mijn volgende post.
De "Labnotities van de Verbluffende Lameijerotti" heb ik vooral handig gevonden om ideeën en kennis die ik had te verspreiden over mijn vrienden en kennissen, bijvoorbeeld hoe je effectiever studeert (zoals de encyclopediseer-methode, of eindexamenstrategieën) , en over creativiteit ('de prof met de duizend ideeën'). En soms werkt de inspiratie ook de andere richting op, tenminste twee stukken heb ik op verzoek geschreven, over de effectiviteit van de zelfhulpmethode NLP ('Ratelband en de pudding') en over koolstofopslag om het broeikaseffect tegen te gaan ('Hoe krijg je koolstof weer terug in de grond?'). En er komen ook nog een paar stukken aan naar aanleiding van ideeën van mijn voormalige student Daan.
Ik heb verder veel positieve reacties gehad van mijn vrienden en kennissen. Eén ervan, Siavash, ken ik nog van een informatica-congres, en leest mijn schrijverijen via Google Translate in het Engels. Maar voor de rest heb ik positief commentaar gehad van veel van mijn vrienden en kennissen; Daan, Marie-Jetta, Oswald, Elisabeth, Pieter, Nelleke en dan nog een paar die ik niet vergeten ben maar van wie ik de lofprijzingen nu even niet kan vinden in mijn mailsysteem en die ik dus als goede wetenschapper niet met zekerheid durf te noemen.
Mijn bijdrage aan het internet als geheel is tot nog toe redelijk bescheiden geweest. Meest opvallend was dat mijn stuk over de "Doe het niet"-methode op de lijst van een psychiatrisch super-blog lijkt te staan, dat mijn serie over informatie kennelijk ergens intern op een pokersite staat, en dat ik tenminste een tijd geleden mijn stukken over Archimedes en Primo Levi tegenkwam op een grote blogzoekverzameling. Misschien ben ik nog niet zo beroemd in de Nederlandse "blogosfeer", aan de andere kant ben ik nog maar een paar maanden bezig, en dingen moeten groeien. Bovendien ben ik nog steeds mijn vaardigheden aan het aanscherpen, een van mijn vrienden zei dat hij merkte dat mijn stukken steeds beter werden.
Het meest opvallende (en misschien ook het belangrijkste) is het effect dat dit blog op mij heeft gehad. De discipline nodig voor een dagelijks blog heeft me geholpen veel harder en effectiever te werken aan mijn proefschrift dan voorheen. Ik heb ook herontdekt hoe leuk het is om over dingen te schrijven die mij (en hopelijk ook anderen!) interesseren. Door over wetenschap na te denken is mijn eigen kennis van hoe wetenschap werkt en hoe wetenschappers werken ook met sprongen gestegen. Een van mijn lievelingsafleveringen is nog steeds die waarin ik ontdekte dat professoren eigenlijk net zo werken als popsterren (zie hier). En de kennis die ik op heb gedaan en op aan het doen ben en al het reflecteren helpt me nu ook met een nieuw experimenteel project dat, als het goed gaat, heel erg nuttig zou zijn voor de universiteit Leiden. Maar laat ik daar niet op vooruitlopen.
Kortom: het schrijven van een blog heb ik zelf ervaren als soms tijdrovend of moeilijk, maar zeer belonend. Ik dank al mijn lezers voor hun aanmoediging en steun... en ik zou zeggen: op naar aflevering 200!
Eric-Wubbo
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten