maandag 23 februari 2009

Liefde is een eiland van emoties – in een oceaan van uitgaven

Op Valentijnsdag had ik toevallig zin in lekker eten. Helaas: de restaurants zaten vol. En dat was ergens wel logisch. Valentijnsdag is officieel een dag van liefde. Maar als je rondkijkt zie je dat in de praktijk Valentijnsdag ook (of misschien vooral!) een dag van luxe is – de bioscopen worden druk bezocht, de goede restaurants zijn volgeboekt, en de snoepwinkels zijn gevuld met knalroze en suikerzoete liefdessnoepjes. Het is gemakkelijk cynisch te doen over de winkeliers die feestdagen commercialiseren en de oprechte emoties van mensen uitbuiten om er zelf beter van te worden. Maar het echte verhaal achter de Valentijnsaankopen is veel verrassender.

“Liefde is een eiland van emoties in een oceaan van uitgaven”, zei een wijsgeer eens, vèr voordat Valentijnsdag populair was. Julius Caesar was er al berucht om dat hij geld leende van Romeinse geldschieters om gouden sieraden te kopen voor Gallische schonen. Denk aan de romantische dingen die je in films ziet: in romantische films rijdt de man in een sportauto in plaats van in een lelijk eendje, het paar eet in een duur restaurant in plaats van bij de McDonalds, de vrouw krijgt rozen inplaats van de halfgeknakte margrieten die de bloemist had weggegooid.

Mocht je ooit nog een romantische film zien, let dan maar eens op in hoeveel gevallen rijkdom tentoon wordt gespreid in plaats van armoede. Dat is het eerste dat opvalt: romantiek is rijk. En sommigen van jullie zal misschien ook een tweede ding zijn opgevallen: in verreweg de meeste gevallen is het de man die zijn rijkdom tentoon moet spreiden.

Dat is omdat rijkdom voor veel mensen (en vooral voor mannen) een zogenaamde “fitnessindicator” is – ofwel iets dat de kwaliteit van een man aangeeft. Een slimme, ondernemende man zal veel meer geld verdienen dan de gemiddelde man, en meer vrouwen aantrekken omdat vrouwen graag slimme, ondernemende zonen en dochters willen hebben, die ook weer meer partners aantrekken etc. Hoewel het ook had kunnen zijn dat de evolutie ervoor gezorgd zou hebben dat vrouwen een voorkeur hebben voor domme losers, is het nou eenmaal niet zo, misschien omdat miljonair zijn moeilijker is dan arm zijn, en iets zegt over je “kwaliteit”. En als je toch een man moet hebben, kan het maar beter een goede zijn!

De winkeliers en restaurateurs zijn dus niet de schuldigen van het ontzettende materialisme die liefde lijkt op te roepen en te vereisen. Mocht je zelf als jongen een meisje willen versieren, is het bij het nog romantischer te maken van je versierpogingen de vraag die je jezelf moet stellen: hoe zou ik hier meer geld aan kunnen uitgeven (zolang je geen gouden ringen geeft aan onbekende vrouwen, maar dat is weer een ander verhaal). Maar degenen die niet rijk genoeg zijn of het milieu willen sparen zijn niet bij voorbaat afgeschreven. Want je kunt het ook proberen met een liefdesgedicht, een serenade, of een origineel uitje – creativiteit wordt ook enorm gewaardeerd, misschien omdat het een teken is dat je slim bent, net als rijkdom een soort teken van slimheid is. Al kost creativiteit inderdaad veel meer moeite dan voor de standaard-aanbiedingen te kiezen. Geen wonder dat de restaurants op Valentijnsdag vol zijn...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten