Hoe het begon...

Voor de laatste keer keek de Verbluffende Lameijerotti naar de geelbruine vormen van het Da Vinci-college afdeling Kagerstraat. Hij zuchtte. Voor de laatste keer controleerde hij of hij de Sensationele Atomen allemaal bij zich had. Het leek te kloppen. Het was fantastisch geweest jonge mensen te vertellen over wetenschap – en soms luisterden ze ook nog! Maar de stage was afgelopen, het verslag ingeleverd, en het was zijn plicht zich weer in de officiële maatschappij te mengen, onder zijn schuilidentiteit van drs. E.M.W. Lameijer, promovendus bij de vakgroepen Farmacochemie en Algoritmiek van de Universiteit Leiden. Een promovendus die nog zijn proefschrift moest afschrijven...

Voor dit blog had ik minstens veertig titels bedacht – naar aanleiding van het voorstel van stagecoördinatrice een blog te beginnen omdat ik vertellen over wetenschap leuk vond, en omdat er zowel binnen als buiten de science-klassen leerlingen zouden zijn die wel meer zouden weten over hoe het leven als wetenschapper nou is. Al die titels deden een poging om serieus en indrukwekkend over te komen ('Wetenschap overal', 'Wetenschappelijke omzwervingen', 'Dagboek met een wetenschappelijke blik'). Ik zou vertellen dat wetenschap Belangrijk is, Leuk is, en Overal is. Wel, wetenschap is ook belangrijk, leuk en overal. Maar uiteindelijk besefte ik dat dat niet de reden is waarom ik wetenschapper ben geworden. Voor mij is wetenschap niet, zoals sommige mensen denken, een verzameling dorre feiten in te dikke boeken, maar een levende, wervelende, kleurrijke, spectaculaire show vergeleken waarbij broadwaymusicals belegen lijken. Wetenschap is een verhaal vol onverwachte wendingen, het nieuwe zien in het gewone, en ineens iets te begrijpen waarvan je niet eens wist dat het te begrijpen was. De Verbluffende Lameijerotti, als wie ik eens optrad/lesgaf aan 3 havo science, komt dichter bij de kern van mijn liefde voor de wetenschap dan al mijn publicaties in wetenschappelijke tijdschriften samen. Als ik een goede chemicus ben komt dat niet door de E.M.W. Lameijer die trouw feitjes in zijn hoofd heeft gestampt, maar door mijn innelijke Lameijerotti, die wetenschap Verbluffend maakt.

Het belangrijkste doel van dit blog is leerlingen (en misschien geïnteresseerde ouders en leerkrachten) een beeld te geven van hoe wetenschap werkt en wat wetenschappers nou doen. Dat wil niet zeggen dat ik wil dat iedereen wetenschapper wordt, ik hoop alleen dat als je weet hoe het bestaan als wetenschapper is je beter een keus kunt maken of je wel of niet zo'n richting op wil gaan. Ten tweede hoop ik dat een paar van mijn verhalen over bijvoorbeeld scheikunde voor tenminste een paar lezers wetenschap of de exacte vakken leuker maken. Als leerlingen ineens merken dat ze minder hard hoeven te studeren voor de betavakken en toch hogere cijfers halen, zou ik dat een heel mooi resultaat vinden. Maar tenslotte denk ik ook dat het belangrijk is over wetenschap te vertellen. Kunnen redeneren als een wetenschapper, nadenken over hoe dingen werken, hoe dingen anders kunnen, naar bewijzen zoeken, en je soms afvragen of andere mensen wel altijd gelijk hebben, maakt je een beetje slimmer. Het enige succes van de leraar is het succes van zijn leerlingen. En als van dit blog die leerlingen nèt iets slimmer, succesvoller en enthousiaster worden – dat is het mooiste geschenk dat ik ze zou kunnen geven.

Dit blog is naar aanleiding van een suggestie van mevrouw Buijs, mogelijk gemaakt door de goede en enthousiaste begeleiding van mevrouw Den Otter, maar geïnspireerd door de leerlingen met wie ik kennis heb gemaakt tijdens mijn periode op het Da Vinci. Ik dank de leerlingen van alle klassen die ik heb gezien en van mijn “testklassen” 4VWO, 4TL en 3 havo science in het bijzonder, en ik hoop dat zij en andere leerlingen van het Da Vinci dit logboek even leuk vinden om te lezen als ik het vind om te schrijven.