De Boze Bibliothecaresse

Als wetenschapper durf ik het bijna niet toe te geven, maar mijn moeder 'trance-healt'. Dat betekent dat als haar vrienden of kennissen klachten hebben, ze hen uitnodigt om op een tuinstoel te komen liggen en met haar handen boven hun lichaam gaat zweven, zodat de helende stralen uit haar handen hun wonderwerk kunnen verrichten. Hoe die stralen dat moeten doen, weet ik niet, want het is vaak een nogal complexe taak waarbij lichamelijke èn geestelijke problemen moeten worden opgelost.

Een tijdje geleden behandelde mijn moeder een kennis die bibliothecaresse is. Naast de lichamelijke klachten had die ook een emotioneel probleem: één van haar medewerkers op de bibliotheek was het lievelingetje van de bazin - er werd niets besloten als die medewerkster (ik noem haar maar even Klaartje) er niet was. Toen de bibliothecaresse dus een tijdje geleden een hele dag met Klaartje moest samenwerken, moest ze aan het einde van de dag bijna overspannen naar huis.

Nu ben ik geen wonderstraler, maar voor dergelijke emotionele problemen zijn er gelukkig ook gewonere technieken die ik zelfs zonder mijn moeder kan toepassen. De handigste van die technieken is waarschijnlijk "cognitieve therapie", dat wil zeggen dat je je gedachten op een vel papier schrijft en logische/rationele tegenantwoorden bedenkt (ikzelf heb deze techniek uit het boek 'Feeling Good' van David Burns, hij is al redelijk oud, maar hij werkt nog steeds goed!).

Bijvoorbeeld:
gedachte: Klaartje wordt altijd voorgetrokken! Dat is niet eerlijk!
rationeel antwoord: Klaartje wordt niet altijd voorgetrokken, vorige week dinsdag bijvoorbeeld niet. En waarom zouden mensen zich altijd eerlijk moeten gedragen?

gedachte: Maar ik voel me rot als Klaartje wordt voorgetrokken!
rationeel antwoord: Dat is een gevoel, maar geen gedachte. Wat is je gedachte?

gedachte: Dat ik niet belangrijk ben.
rationeel antwoord: Zwart-wit denken, overgeneralisatie. Je bent voor de directrice misschien niet zo belangrijk als Klaartje, maar dat is alleen maar háár gekte. Je bent erg belangrijk voor je man en je kinderen en je vrienden, veel meer dan Klaartje.

gedachte: Maar ik wil dat ALLE mensen me belangrijk vinden!
rationeel antwoord: Dus je verwacht ook elke dag een bloemstuk van de Paus? Het gaat er in het leven niet om dat andere mensen je belangrijk vinden, het gaat erom dat je zèlf doet wat je belangrijk vindt. Als je er ècht niet tegen kan mag je tegen je directrice zeggen waarom je denkt dat haar gedrag onverstandig is, of zoek je een andere baan. Maar je kunt de directrice en Klaartje ook zien als twee schattige kleutertjes die allebei een "best vriendinnetje" hebben. Daar hoef jij je niets van aan te trekken, want jij bent er niet minder door waard!

Als je bij jezelf zo'n vraag- en antwoordspel op papier zet, merk je al snel dat je stress of boosheid veel minder wordt. Ikzelf heb het vandaag gebruikt toen ik wat dreigde te verstressen omdat één van mijn medeauteurs wat kritische kanttekeningen had geplaatst bij een scène die ik geschreven had:

EW-gedachte: Straks vindt hij de scene niet goed! Ik ben een slechte schrijver! Ik stel mensen teleur!
EW-antwoord: Je springt naar conclusies. Hij heeft tot nog toe al je scenes goed gevonden. Veel mensen vinden dat je goed schrijft, en als je soms een steek laat vallen kun je altijd verbeteren door feedback. Bovendien is schrijven maar een hobby, je vindt lesgeven toch leuker.

EW-gedachte: Maar als hij me afkeurt ben ik een mislukkeling! Niemand zal van mij houden! (*kuch* Ik overdrijf hier een beetje, maar het overdrijven van je eigen gedachten helpt vaak ze wat kritischer te bekijken)
EW-antwoord: Hij keurt misschien de scene af, maar jij doet en bent veel méér dan je scene. Bovendien heb je altijd voldoende familieleden en vrienden gehad die om je gaven, zelfs als je niet de afgelopen week een groot succes had geboekt. Bovendien, zelfs als niemand van je houdt kan je altijd nog van jezelf houden en gewoon doen wat JIJ leuk vindt.

Toen ik daarmee de moed had verzameld om de rest van zijn commentaar te lezen bleek dat hij de scene inderdaad goed vond, al zal ik zeker nog naar het lied moeten kijken.

Kortom: het uitschrijven van gedachten is erg handig. En je laat de patiënt gewoon het werk doen. Hmm... misschien moet ik toch maar van de markt gebruik maken en gaan adverteren: drs. E.M.W. Lameijer, schrijftherapeut. Al uw problemen weggebrand met magische, holistische schrijfstralen. Tsjakkaa!

Maar ehm... voorlopig stil houden hè? Als mijn moeder erachter zou komen dat ik probeerde cliënten van haar in te pikken vrees ik dat zelfs magische, holistische schrijfstralen me niet voor de daarop volgende problemen zouden behoeden. Ik kan het voorlopig waarschijnlijk beter bij gezonde, natuurlijke, holistische scheikunde houden...