Een paar weken geleden las ik over het broeikaseffect. Nou kende ik het broeikaseffect natuurlijk wel, maar voor mij was het meer iets theoretisch, iets licht vervelends, iets dat ervoor zorgt dat de Friezen geen elfstedentochten meer kunnen organiseren, en er voor zorgt dat we meer geld moeten besteden aan het verhogen van de dijken.
Helaas had ik het mis.
In werkelijkheid lijkt het erop dat als we zo doorgaan als we nu doen, over zo'n 70 jaar Afrika, Zuid-Amerika en het grootste deel van Azië zijn omgezet in dorre woestijnen - regenwouden? Weg. Dieren die in het regenwoud leefden? Uitgestorven. Vissen? Ook weg, de oceanen zijn te zuur geworden. Mensen? Wel, er zullen nog wel mensen leven (er zijn er slechts een paar miljard dood gegaan door honger en overstromingen) die het misschien nog een paar jaar volhouden tot het steeds sterkere broeikaseffect onze planeet helemaal zal verschroeien van enig teken van leven. Bravo mensheid!
Maar we hebben nog kansen, en die moeten we aangrijpen. Degene die vandaag de lezing gaf, Benoit Dutilleul, net als ik een promovendus, vertelde dat er scenarios waren gemaakt waarin de mens wel kan overleven - met de planeet intact. We maken een kans, als wij allemaal - als de hele mensheid kiest voor overleven, kiest om te investeren in energie-zuinige technieken, ervoor kiest koolstof in de grond terug te stoppen, ervoor kiest maar wat minder met het vliegtuig en meer met de fiets te gaan. Maar de "samenleving" bestaat niet echt - het zijn wij mensen, jij, en ik, en je ouders, en je buurman, die zulke keuzes moeten maken - als we werken, als we stemmen, als we kopen. Wij kunnen het goede voorbeeld geven, wij kunnen wetenschappers, politici en bedrijven aansporen het beter te doen. Als we dat niet doen, zijn wij en onze kinderen de laatste mensen die op aarde rondlopen.
In de film "The Lord of the Rings" klaagt de hobbit Frodo tegen de wijze tovenaar Gandalf "Maar ik wil helemaal die ring niet dragen en zo'n lange, gevaarlijke reis maken. Waarom moet dit mij nou overkomen?" Waarop Gandalf antwoordt: "We kunnen niet kiezen in welke tijden we leven, alleen hoe we met die tijden omgaan." Zo is het ook met ons. We leven in een tijd die de belangrijkste zal gaan worden in de menselijke geschiedenis. Caesar, noch Alexander de Grote, Roosevelt noch Churchill noch Kennedy hebben ooit voor zo'n uitdaging gestaan. Vroeger was de geschiedenis gewoon welk land een oorlog won en wie een paar duizend of paar honderdduizend andere mensen uitmoordde. Maar dit is de eerste strijd die, als we hem niet aangaan, het leven van ons allemaal zal kosten, en van het grootste deel van de dieren en planten bovendien. Dit is de kans voor ieder van ons om belangrijker voor de wereld te worden dan al die wereldleiders ooit geweest zijn. Misschien krijgen we geen standbeelden van onze achterkleinkinderen. Maar laten we er samen voor zorgen dat die achterkleinkinderen zullen bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten