Hoe werkt wetenschap (12) – Nieuwheid

-allereerst aan de lezers mijn excuses dat ik deze week niet regelmatig update - ik had maandag last van mijn verstandskiezen waardoor ik na mijn normale proefschriftschrijven gelijk mijn bed intolde, en vandaag ga ik ook vroeg naar bed wegens een keelpijn die daarna opdook. Onderstaande had ik gelukkig al grotendeels geschreven, hopelijk leuk om te lezen terwijl ik uitziek -

Vorige keer vertelde ik dat om een artikel te schrijven je vaak een gewichtig klinkende reden moest bedenken waarom je het onderzoek gedaan zou hebben. Want vaak wil je iets anders ontdekken, of gewoon iets uitproberen, maar dat kun je niet in een artikel zeggen.

Je gaat dan dus eerst kijken naar de resultaten – wat zijn de interessantste resultaten? Nou is interessant in de wetenschap verwant met interessantheid in het gewone leven (meer gedachten daarover in mijn stuk over waarom kranten altijd slecht nieuws hebben).

De eerste voorwaarde is in elk geval nieuwheid. Niemand zal een artikel van je publiceren waarin je bewijst dat de aarde om de zon draait, of dat kippen eieren kunnen leggen maar hanen niet, of dat je methode X hebt gebruikt om stof Y te maken als professor Z daar drie jaar geleden al een artikel over heeft geschreven. Wat dat betreft werken wetenschappelijke tijdschriften net als normale kranten, die hebben ook geen vette koppen als "Beatrix is koningin van Nederland!" of "Balkenende draagt een bril!"

Maar als je erover nadenkt, kom je er al snel achter dat iets nieuws ook voor een groot deel "ouds" kan zijn. Als bijvoorbeeld de lokale popband een liedje maakt dat heet 'Ik hou van jou, Roos', en een maand later een nieuw liedje maakt, met dezelfde melodie, dat heet 'Ik hou van jou, Toos', dan is dat tweede liedje misschien officieel wel nieuw, maar in werkelijkheid helemaal niet zo nieuw en verrassend, en niet veel mensen zouden dat lied willen horen tenzij ze echt ontzettend verveeld zijn (of Toos heten).

In de wetenschap gaat het net zo. Je kunt bijvoorbeeld een ingewikkelde stof "Balkenendazine" maken, en een verslag van hoe je het hebt gemaakt is dan misschien wel publicatie-waardig. Maar als je vervolgens een artikel maakt waarin je Balkenendazidrine maakt (dus Balkenendazine met een extra atoom eraan via een standaardreactie) dan vinden mensen dat een stuk saaier, het is minder nieuw/vernieuwend en alleen de slechtere tijdschriften zouden het willen hebben. Als Balkenendazidrine helpt tegen malaria, dàt zou dan wel weer nieuws zijn en een publicatie kunnen opleveren. Maar onthoud van deze discussie in elk geval dat je moet kijken wat er nieuw is of belangrijk/nieuw/vernieuwend in je onderzoek. Waarin verschilt wat jij hebt gedaan van dat wat andere mensen hebben gedaan? En waarom is dat verschil interessant of belangrijk?

In mijn geval betekende de eis van nieuwheid dat ik moest zoeken naar wat er nou nieuw was aan mijn artikel. De manier waarop ik moleculen splitste? De ringfrequenties? Of de winkelmandjesanalyse voor correlatie? Het bleek dat alledrie de dingen nooit eerder precies zo gedaan waren, maar er leek helemaal nooit iets in de scheikunde gedaan te zijn wat op de winkelmandjesanalyse leek. De winkelmandjesanalyse leek dus het nieuwst te zijn. Dus zette ik er een verwijzing naar in de titel “Mining a chemical database for Fragment Co-occurrence”, gaf het extra aandacht in de samenvatting, en zorgde ik ervoor dat het in de introductie leek alsof het altijd al de focus van mijn onderzoek was geweest.